Imbor Zdzisław
Pseudonimy: „Paweł”, „Stary”, „Chudy”, „Duh”
Stopień wojskowy por./kpt
Szef referatu II wywiad w Komendzie Obwodu Jędrzejów AK
Szef referatu II wywiad w Komendzie Inspektoratu Kieleckiego AK
Szef referatu II wywiad w Komendzie Inspektoratu Radomskiego AK
Młodość i wojsko
Urodził się 14 października 1909 roku w Jędrzejowie, jako syn Kazimierza i Rozalii Imborów.
-1930 r. ukończył Seminarium Nauczycielskie w Szczebrzeszynie. ,
-1930-32 służba wojskowa, która kończy w stopniu ppor.
-1932-1935 r. pracował jako nauczyciel i wychowawca w Zakładzie Opiekuńczym w Nowogródku.
-w 1934 roku odbył szkolenie dla oficerów rezerwy w Warszawie, a następnie został wykładowcą obrony przeciwlotniczo-gazowej na kresach wschodnich (Lida, Nieśwież, Wilno, Baranowicze).
-kolejny kurs w Nowoświęcianach na dowódców kompanii umożliwił mu uzyskanie nominacji na porucznika rezerwy.
-był zapewne etatowym oficerem kontrwywiadu.
Okupacja niemiecka
-we wrześniu 1939 roku wziął udział w obronie Warszawy gdzie został ranny.
-listopad 1939, po powrocie do Jędrzejowa wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i uczestniczył w tworzeniu Komendy Jędrzejowskiego Obwodu SZP-ZWZ.
-został szefem referatu II wywiad i w jego gestii leżało organizowanie: wywiadu, kontrwywiadu i patroli dywersyjnych.
-mało jest znana pomoc udzielana przez jego rodzinę Żydom. Na terenie rodzinnego domu, w ogrodzie, wybudował ziemiankę – schron, w którym przechowywano Żydów. Zachowało się na ten temat dziewięć oficjalnych relacji ocalonych.
-pod koniec 1940 roku, w ramach referatu została utworzona pierwsza grupa dywersyjna.
-awansowany do stopnia kapitana.
-30 kwietnia 1943 roku został przeniesiony do Kielc, do sztabu kieleckiego inspektoratu Armii Krajowej na stanowisko kierownika referatu wywiadu
-wiosna 1944 objął stanowisko szefa referatu wywiadu w sztabie radomskiego inspektoratu AK z siedzibą w Radomiu. Funkcję pełnił do chwili rozwiązania struktur Armii Krajowej w styczniu 1945 roku.
Okupacja sowiecka
-po styczniu 1945 rodzina Imborów wyjechała do Gdańska, gdzie Zdzisław zatrudnił się jako inspektor rozładunkowy Biura Odbioru Transportów Morskich w Gdyni (UNRRA).
-w 1949 roku został aresztowany i przewieziony do więzienia w Kielcach. Został oskarżony o współpracę z Niemcami, likwidację podziemia komunistycznego i działania o charakterze antysemickim.
-20 lutego 1950 roku rozpoczął się proces. Przewodniczył mu sędzia Stanisław Jabłoński. Na ławie oskarżonych zasiadł oprócz Zdzisława Imbora także Eugeniusz Adamczyk i Stanisław Wiśniewski. Adamczyk ps. „Wiktor” został skazany na karę 10 lat więzienia. Zdzisław Imbor „Duh” i Stanisław Wiśniewski zostali uniewinnieni.
-po powrocie z więzienia znalazł zatrudnienie jako stróż nocny w s.p. ZREMB, a następnie jako kierownik administracyjny w Studium Przygotowawczym do Szkół Wyższych w Gdańsku.
-w 1951 roku pod naciskiem Urzędu Bezpieczeństwa opuścił Gdańsk z rodziną i powrócił do rodzinnego Jędrzejowa.
-20 stycznia 1952 roku został ponownie aresztowany w Krakowie. Wyrokiem sądu został skazany „za usiłowanie przemocą zmienienia ustroju Państwa Polskiego” na 5 lat więzienia, utratę praw obywatelskich i przepadek mienia. Karę odbywał kolejno w więzieniach: na Montelupich w Krakowie, Kamieńsku koło Olsztyna, Jelczu koło Wrocławia.
-24 lipca 1954 roku – zwolniony na mocy amnestii.
-w 1958 roku został zrehabilitowany. Przywrócono mu wszystkie odznaczenia: Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Partyzancki, Odznakę Grunwaldu, Londyński Krzyż Armii Krajowej – nadany w Londynie.
W konspiracji używał m.in. pseudonimu „Duh”. Powstał on z przekształcenia wcześniejszego pseudonimu „Chudy” – od czwartej litery wspak. Po zakończeniu wojny jego rodzina włączyła człon „Duh” do swego rodowego nazwiska.
Zmarł 13 października 1976 roku w Jędrzejowie.