Raczkowski Stanisław
Pseudonimy: „Bułany”, „Bułanek”, „Florian”, „Lanca”,
Stopień wojskowy: rotmistrz
Oddział III Operacyjny Komendy Okręgu Kielce
Dowódca II batalionu 272 pułku piechoty
Młodość i wojsko
Urodził się 29 stycznia 1912 r. w Łodzi. Był synem Jana, robotnika, i Leokadii z domu Liczoszewskiej.
-1933 r. ukończył w Łodzi szkołę średnią i zdał maturę,
-rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu,
-w 1936 r. ukończył szkołę i awansowany na stopień podporucznika otrzymał przydział do 5 Pułku Strzelców Konnych w Dębicy,
-od 1938 dowódca 1 plutonu 2 szwadronu ciężkich karabinów maszynowych,
-we wrześniu 1939 roku dowodził tymże plutonem i jednocześnie był zastępcą dowódcy szwadronu. Jego jednostka weszła w skład Krakowskiej Brygady Kawalerii,
-19 września, po śmierci dowódcy szwadronu, przejął dowodzenie tą jednostką biorąc też udział w I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim,
-20 września, po kapitulacji Armii Kraków, dostał się do niewoli niemieckiej. Przeszedł szlak bojowy walcząc w rejonie: Woźnik, Koziegłów, Szczekocin, Sędziszowa Kieleckiego, Nowego Korczyna, Szczucina, Baranowa Sandomierskiego, Rozwadowa, Tarnogrodu.
Okupacja niemiecka
-uciekł z obozu przejściowego w Przeworsku. Przez Dębicę dotarł do Tarnowa,
-w października 1939 wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski, ale zagrożony aresztowaniem podjął decyzję o ucieczce na zachód,
-29 grudnia 1939 roku przekroczył granicę polsko-słowacką, a później został internowany na Węgrzech,
-w kwietniu 1940 roku dotarł do Francji, gdzie został skierowany do 10 pułku strzelców konnych 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Brał udział w walkach w kampanii francuskiej.
-w czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie dostał przydział do batalionu cekaemów, a następnie ponownie do 10 pułku strzelców konnych 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Awansowany na stopień porucznika ze starszeństwem od 20 marca 1941.
-zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 16 stycznia 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i Przeniesiony do bazy w Ostunii (Włochy) jako instruktor dywersji.
-w czasie oczekiwania na skok był instruktorem dywersji Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza w Ostuni.
-zrzucony do Polski w nocy 8/9 kwietnia 1944 w sezonie operacyjnym „Riposta”, w operacji lotniczej „Weller 4” (dowódca operacji: F/O Edward Bohdanowicz, ekipa skoczków nr: XXXV), z samolotu Halifax LW-284 „T” (138 Dywizjon RAF, załoga: pilot – F/L Michał Goszczyński, pilot – F/S Zygmunt Wieczorek / nawigator – F/O Edward Bohdanowicz / radiotelegrafista – Sgt. Witold Gołębiewski / mechanik pokładowy – Sgt. Alfons Filipiak / strzelec – F/S Zygmunt Skopiński, Sgt. Jan Rutkowski / despatcher – Sgt. Izydor Kołacz). Zrzut dokonano na placówkę odbiorczą „Mirt 1” na południowy wschód od Kielc w rejonie wsi Ociesęki ,
-9 kwietnia 1944 r. – cichociemny jest automatycznie awansowany stopień wyżej. W przypadku Raczkowskiego był to stopień rotmistrza,
-do 3 maja 1944 r. przebywał przy oddziale partyzanckim „Wybranieccy”, który brał udział w przyjmowaniu zrzutu,
-w maju dostał przydział do Oddziału III Operacyjnego Komendy Okręgu Kielce, którego szefem został w tym samym czasie Bolesław Jackiewicz „Ryś” (zrzucony w tej samej operacji co Raczkiewicz),
-w lipcu miał objąć dowództwo II batalionu 272 pułku piechoty. W skład batalionu miał wchodzić oddział partyzancki Antoniego Hedy „Szary”, który z tego powodu był przez cichociemnego odwiedzany,
Zginął 29 lipca 1944 roku w Suchedniowie podczas przypadkowej potyczki z Niemcami, gdy przewoził do oddziału partyzanckiego wyposażenie.
Pochowany w Suchedniowie.