Niedzielski Rafał Andrzej

Pseudonimy: „Mocny”, „Twardy”, „Rafał”
Konspiracyjne nazwisko: Stanisław Zagórski
Stopień wojskowy: podporucznik
Zgrupowania Partyzanckie Jana Piwnika „Ponury”

Dzieciństwo i młodość

Rafał Niedzielski „Mocny”

Urodził się 25 maja 1923 r. w Szczebrzeszynie w rodzinie Tadeusza i Mirosławy z d. Składkowskiej. Jego ojciec był nauczycielem i dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Szczebrzeszynie, a następnie w Siedlcach. Matka była siostrą ostatniego premiera II RP gen. dyw. Felicjana Sławoja Składkowskiego.

-ukończył Szkołę Powszechną w Siedlcach,

-1935 rozpoczął naukę w Korpusu Kadetów nr 1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowie,

-1938 r. uzyskał tam „małą maturę”,

-rodzina przeniosła się do Krakowa, gdzie zamieszkali przy al. Focha 37,

W wojsku

- w kampanii obronnej 1939 nie zmobilizowany,

-28 października 1939 r. z ciotecznym bratem Radosławem Kozłowskim wyjechał do Zakopanego skąd nielegalnie przekroczyli granicę Polski. Przez Słowację, Węgry, Jugosławię i Włochy dotarli w listopadzie 1939 r. do Francji.

-14 listopada w Coëtquidan wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie pod dowództwem francuskim, skierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 7 Pułku Piechoty w Guer.

-po jej ukończeniu przydzielony do 10 Brygady Kawalerii Pancernej w Arpageon.

-od 11 czerwca 1940 r. (kampania francuska) walczył w szeregach 5 kompanii samodzielnego batalionu mjr. Zgorzelskiego.

-27 czerwca 1940  wraz z jednostką ewakuowany z Port Vendre przez Oran, Caso, Gibraltar do Wielkiej Brytanii,

-19 lipca dotarł do Liverpoolu.

-wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie pod dowództwem brytyjskim, przydzielony do II szwadronu 24 Pułku Ułanów 10 Brygady Kawalerii Pancernej.

-od 1 grudnia 1940 w plutonie łączności 24 Pułku Ułanów,

-od 28 marca 1941 w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców, przemianowanej później na 1 Samodzielną Brygadę Spadochronową,

Cichociemny, w kraju

-zgłosił się do służby w Kraju. Podczas wpisywania do ewidencji podał rok 1921 w dacie urodzenia, dodając sobie dwa lata, aby zakwalifikować się do skoku do Polski,

-w 1941 r. ukończył kurs spadochronowy zorganizowany na lotnisku w Manchesterze, kurs dywersyjny w Inverlochy, a prawdopodobnie od 20 do 25 lipca 1941 r. – kurs organizacyjny i agenturalny. Typowany był do podjęcia funkcji dowódcy drużyny dywersyjnej,

-13 stycznia 1942, zaprzysiężony na rotę ZWZ-AK, przydzielony do Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza. Awansowany na stopień podporucznika, ze starszeństwem od 27 marca 1942 (data zrzutu do kraju),

-nocą 27/28 marca 1942 r. zrzucony do kraju. Zrzut odebrała placówka krypt. „Trawa” położona 1,5 km na zachód od Przyrowa w powiecie częstochowskim.

-po aklimatyzacji do realiów okupacyjnych, w kwietniu 1942 wraz z Cichociemnym por. Aleksandrem Kułakowskim ps. Rywal przydzielony jako dowódca patrolu dywersyjnego w Winnicy na I Odcinek Wachlarza,

-do połowy sierpnia 1942 r. prowadził szkolenie żołnierzy z zakresu dywersji w rejonie Warszawy,

-około 15 sierpnia 1942 r. wyjechał ze stolicy do Lwowa jako pracownik firmy „Ribo”. Stamtąd dostał się do Winnicy. Miał tam działać jako dowódca patrolu dywersyjnego na linii Lwów – Tarnopol – Płoskirów – Żmerynka.

-w końcu sierpnia 1942 r. dowództwo nad odcinkiem objął por. cc. Stanisław Gilowski „Gotur”, „Wojewoda” – przesunięty ze stanowiska zastępcy kierownika wyszkolenia „Wachlarza”. Do pomocy otrzymał ppor. cc. „Mocnego” i por. cc. Aleksandra Kułakowskiego „Rywala”. Ppor. „Mocny” został dowódcą oddziału (patrolu) II w składzie: Maria Szerocka „Mucha”, Jerzy Wawrzysiak „Jur”, NN „Turkus” oraz 7 innych niezidentyfikowanych.

-styczeń/luty 1943 razem z innymi żołnierzami odcinka (strz. z cenz. S. Wolff „Babiński” i por. cc. A. Kułakowskim „Rywalem”) przebywa w Warszawie.

-w tym czasie „Wachlarz” został rozwiązany, a na jego miejsce powołano Kierownictwo Dywersji „Kedyw”. Także przebywający w Warszawie żołnierze przeszli do nowej organizacji. Początkowo otrzymali przydział do „Kedywu” Komendy Głównej AK.

-od marca 1943 przydzielony do Kedywu Obszaru Lwów AK jako dowódca oddziału dyspozycyjnego,

-w pierwszych dniach czerwca 1943 wyjechał z Warszawy do Lwowa razem ze strz. z cenz. S. Wolff „Babiński” w celu objęcia powierzonej funkcji,

-aresztowany razem w „Babińskim” przez niemiecką żandarmerię w Zagnańsku,

-po około tygodniowym pobycie w lokalnym areszcie zdołali z niego zbiec.

-około 15 czerwca 1943 r. dotarli do obozu partyzanckiego oddziału Jana Piwnika „Ponury” zlokalizowanego na Kamieniu Michniowskim - nieznane są okoliczności, w jakich odnaleźli kontakt na „Ponurego”.

-od 15 czerwca 1943 zastępca dowódcy Zgrupowania nr 2 dowodzonego przez cichociemnego ppor. Waldemara Szwieca ps. Robot,

-od 14 lipca (niektóre źródła podają 15 lipca) także dowódca 1 plutonu „warszawskiego”, po rannym Cichociemnym ppor. Janie Rogowskim ps. Czarka.

-4 września 1943 r. zginął w akcji na pociąg na stacji Wólka Plebańska. Pochowany został na partyzanckim cmentarzu w okolicach Wólki Zychowej.

-jesienią 1946 ciało  ekshumowane. Pochowany został w kwaterze partyzanckiej na cmentarzu parafialnym w Końskich.