Ostrowski Michał

Zdjęcie powojenne.

Pseudonim: „Korab”.

Stopień wojskowy: ppor./por.
Komenda Obwodu Włoszczowa.
Dowódca oddziału rozpoznawczego 7 DP.

Młodość i wojsko

Właściciel dóbr Radoszewica w Gminie Koniecpol.
Podczas kampanii jesiennej 1939r. dowódca zapasowego szwadronu kawalerii w 3 Pułku Ułanów Śląskich. Walczy w okolicach Kalet. Podczas wycofywania się za Wisłę ranny w nogę. Skierowany do szpitala w Krakowie, ale ze względu na postępy wojsk niemieckich kolumna sanitarna dociera ostatecznie do Tarnopola, który został zajęty przez wojska sowieckie. Zataił swój stopień i pochodzenie dzięki czemu uniknął aresztowania.
Na mocy porozumienia sowiecko-niemieckiego powrócił w rodzinne strony w 1940r.

II wojna światowa

W połowie 1941r. zaprzysiężony w ZWZ pod pseudonimem „Korab”.
Prawdopodobnie od listopada 1943r. został Kierownikiem Referatu IV Kwatermistrzostwo Komendy Obwodu Włoszczowa.
Od września 1944 roku został przeniesiony do Sztabu 7 Dywizji Piechoty AK gdzie został dowódcą oddziału rozpoznawczego.

Za Sowieta

W 1945r. władze komunistyczne nakazały mu opuścić własny majątek.
Znalazł posadę leśnika w Powiecie Wieluń.
W pierwszej połowie 1945r. aresztowany w Częstochowie. Chory na biegunkę symulował, że jest to tyfus. Przeniesiony do szpitala na ul. Św. Barbary ucieka.
Dzięki znajom z konspiracji wyrabia fałszywe dokumenty na nazwisko Marian Okoński i wyjeżdża do Poznania. Po tygodniu wyjeżdża do Koszalina gdzie znajduje zatrudnienie w Wydziale Rolnictwa Urzędu Wojewódzkiego jako inspektor rybacki.
Wspólnie z dwoma żołnierzami AK (Eugeniusz Smożyński i Franciszek Bogduszewski) otwierają bar rybny.
W październiku 1945, na mocy amnestii, ujawnił się i powrócił do prawdziwego nazwiska. Niedługo później ponownie znalazł się w kręgu zainteresowania UB. Wśród jednego z funkcjonariuszy UB rozpoznali jednego z niemieckich agentów działających na terenie Obwodu Radomsko i doprowadzili do jego aresztowania.
Obawiając się, że niedługo taki sam los spotka i jego wyjechał do Warszawy.
Dzięki prywatnym kontaktom otrzymał stanowisko kierownika gospodarstwa rybackiego w Kadynach koło Elbląga. W następnych latach kilkakrotnie jeszcze zmieniał miejsce zatrudnienia, aż ostatecznie osiadł w Opolu.
Data śmierci nieznana.