Wiechuła Ludwik

Pseudonimy: „Jeleń”, „Purchawka”, „Ignac”

Stopień wojskowy: ppor./por

Oddział partyzancki M.Sołtysiaka "Barabasz",

Oddział partyzancki A.Hedy "Szary",

Dowódca kompanii w II batalionie 272 pp,

Dowódca kompanii w II batalionie 3 ppLeg. 

Młodość

Ludwik Wiechuła "Jeleń"

Urodził się 30 lipca 1920 r. w Katowicach. Syn Franciszka, górnika, uczestnika trzech Powstań Śląskich i Elżbiety z domu Lewan (brat bliźniaka cichociemnego Bernarda „Maruda”).
-uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza w Katowicach,
-w 1939 r. ukończył Liceum Handlowe ukończył w Chorzowie.

II wojna światowa

-początek okupacji niemieckiej był dla rodziny Wiechułów bardzo dramatyczny. Ojciec Franciszek, jako były powstaniec śląski, niemal natychmiast po wkroczeniu Niemców na teren Śląska był poszukiwany przez gestapo. Uciekł więc na teren Generalnej Guberni. Najstarszy syn, Henryk, bardzo aktywny harcerz, również w pierwszych dniach okupacji został aresztowany przez gestapo i zamordowany. Wkrótce także zmarł ojciec na zawał serca po otrzymaniu wiadomości o śmierci syna. Młodsi synowie, bliźniacy, Ludwik i Bernard postanowili czynnie walczyć o Polskę,
-jako „kandydaci” na kleryków, zaopatrzeni w fałszywe niemieckie paszporty wyjechali oficjalnie do Włoch na „studia teologiczne”. Pociągiem z Raciborza przez Wiedeń i Villach dotarli do Mediolanu, skąd na podstawie nowo wydanych polskich paszportów 4 lutego 1940 r. przekroczyli granicę włosko-francuską i na terenie Francji zgłosili się do organizującej się Polskiej Armii,
-6 lutego 1940 r., obydwaj zostają wcieleni do 1 kompanii II baonu 2 Dywizji Strzelców Pieszych,
-1 maja 1940 r. obydwu braci odkomenderowano do Szkoły Podchorążych Saperów w St.Gammes,
-22 czerwca 1940 r., po kapitulacji Francji, obaj są ewakuowani w dużej grupie polskich żołnierzy na pokładzie m/s „Batory” z Biaritz do brytyjskiego portu w Plymonth.
-na terenie Anglii zostają skierowani do Szkoły Podchorążych Saperów w Dundee, którą obydwaj ukończyli 3 maja 1941 r. Teraz drogi braci rozchodzą się, ale na krótko. Bernard zostaje przydzielony do 1 kompanii saperów w I Brygadzie Strzelców, zaś Ludwik do 1 Samodzielnej Kompanii Saperów, a następnie do 10 Kompanii Saperów, gdzie pełnił funkcję dowódcy rozpoznania. Wkrótce do tej samej kompanii skierowany został Ludwik, tak że bracia pełnili służbę w tej samej jednostce Wojska Polskiego. Obydwaj podejmują decyzję kontynuowania walki z nieprzyjacielem na terenie Polski, zgłaszając się ochotniczo do przerzucenia ich do kraju.
-7 maja 1943 r. rozkazem dowódcy 1 Dywizji Pancernej zostają obydwaj skierowani do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Z grupą podobnych ochotników ukończyli kurs komandosów w Szkocji, kurs walk ulicznych w zbombardowanej dzielnicy Londynu, oraz 2 tygodniowy kurs skoków spadochronowych.
-4 sierpnia 1943 r. zaprzysiężono ich na rotę przysięgi Armii Krajowej jako kandydatów na cichociemnych. Jednocześnie awansowany na stopień podporucznika, ze starszeństwem od 1 marca 1944. Podczas misji do kraju otrzymał zadanie przekazania poleceń oraz funduszy od Naczelnego Komitetu Harcerstwa w Londynie do Kwatery Głównej Szarych Szeregów (ZHP) w Warszawie.
-długo mu jednak przyszło czekać na swoją kolejkę, aby wrócić do Polski. Dopiero gdy baza przerzutowa została zorganizowana w południowych Włoszech koło Brindisi, ppor. Ludwik Wiechuła ps. „Jeleń”, „Purchawka", „Ignac" poleciał Halifaxem LW-284 "T" z polską załogą .Zrzucony do okupowanej Polski w nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku w sezonie operacyjnym „Riposta”, w operacji lotniczej „Weller 4” (dowódca operacji: F/O Edward Bohdanowicz, ekipa skoczków nr: XXXV), z samolotu Halifax LW-284 „T” (138 Dywizjon RAF, załoga: pilot – F/L Michał Goszczyński, pilot – F/S Zygmunt Wieczorek / nawigator – F/O Edward Bohdanowicz / radiotelegrafista – Sgt. Witold Gołębiewski / mechanik pokładowy – Sgt. Alfons Filipiak / strzelec – F/S Zygmunt Skopiński, Sgt. Jan Rutkowski / despatcher – Sgt. Izydor Kołacz). Start z lotniska Campo Cassale w Brindisi (Włochy), zrzut na placówkę odbiorczą „Mirt 1”, w okolicach miejscowości Ociesęki, 17 km od Daleszyc. Razem z nim skoczyli: kpt. dypl. Bolesław Jackiewicz „Łabędź”, ppor. Edward Kiwer „Biegaj”, rtm. Stanisław Raczkowski „Bułany”.
-od 9 kwietnia 1944 r. instruktor minerstwa w oddziale AK „Wybranieccy”, dowodzonym przez Mariana Sołtysiaka ps. „Barabasz” (jego oddział ubezpieczał przyjmowanie zrzutu).
-od 6 maja 1944 r. przydzielony do oddziału partyzanckiego Antoniego Hedy „Szary”, gdzie szkoli patrole saperskie,
-od początku sierpnia 1944 r. dowódca II kompanii w II batalionie 272 pułku piechoty (rozwijanego w oparciu o oddział „Szarego”,
-17 sierpnia 1944 r. dotychczasowy 272 pp został rozwiązany, a jego oddziały utworzyły 3 ppLeg. AK. Biorąc pod uwagę zmiany numeracji kompanii „Jeleń” przez cały czas dowodził tą samą jednostką.
-podczas akcji "Zemsta" (II połowa sierpnia) natepuje koncentracja Korpusu Kieleckiego AK, który ma iść na pomoc Warszawie. Spotyka brata, także cichociemnego („Jeleń”), i prosi dowództwo o przeniesienie go do tej samej jednostki.
-w pierwszej połowie września Bernard „Maruda” został przeniesiony do 5 kompanii II batalionu 3 pp Leg. w składzie 2 Dywizji Piechoty Legionów AK, którą dowodził Ludwik Wiechuła „Jeleń”. Bernard „Maruda”, został dowódcą III plutonu w kompanii.
-w listopadzie 1944 r. zdemobilizowany.
-z początkiem grudnia 1944 r. obaj bracia zostali skierowani zostali na melinę w okolicy Chlewisk z zadaniem ochrony radiostacji 3 pp znajdującej się w pomieszczeniach fabrycznych w Chlewiskach, utrzymującej łączność z Brindisi i Londynie. Kilkakrotnie korzystali z meliny u pp. Kocimowskich, których córka Aleksandra była łączniczką i kurierką zgrupowania „Szarego” (aresztowana przez gestapo w końcu października 1944 r. w przypadkowej wpadce, wywieziona została do obozu w Bergen-Belsen, z którego powróciła po zakończeniu wojny).
-na przełomie 1944/45 r. Ludwik przeniósł się do Kielc, a Bernard do Częstochowy. W samych Kielcach spotkali się 9 stycznia 1945 r.
-1 stycznia 1945 r. awansowany na porucznika,

Za Sowieta

-23 stycznia 1945 r. aresztowany przez NKWD w Kielcach w tzw. „kotle”, w mieszkaniu Cichociemnego Edwarda Kiwera „Biegaj”. Osadzony w siedzibie UB i więzieniu kieleckim przy ul. Zamkowej wraz z innymi aresztowanymi oficerami AK,
-w nocy 4/5 sierpnia 1945 r. uwolniony z więzienia wskutek jego opanowania przez oddziały Podziemia Niepodległościowego pod dowództwem Antoniego Hedy „Szary”.
stanowiskach. Odszukałem swoich towarzyszy z celi numer 6. Byli pełni radości, wyrażając się z zachwytem o przeprowadzonej akcji.
-po uwolnieniu opuścił kraj,
-1 listopada 1945 r. pokonując drogę przez Katowice, Pilzno i liczne granice dotarł do Anglii.
-od 21 listopada 1945 r. wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i rozpoczął służbę w kompanii oficerów rezerwy w ośrodku szkoleniowym saperów.
-w 1948 r. zawarł związek małżeński z Aleksandrą z domu Kocimowską (ur. 1921 r.), łączniczką AK w oddziale „Szarego”, więzioną w obozie koncentracyjnym w Bergen Belsen,
-rozpoczął studia na Wydziale Lądowym Polish University College w Londynie i w 1949 r. obronił dyplom inżyniera,
-do 1954 r. w British Reinforced Concerte Company, następnie wyemigrował do Kanady,
-pracował jako kreślarz konstrukcji stalowych praz prowadził własną firmę.
-od 1968 r. główny inżynier w M. Backler and Assoc. Consulting Engineers. Konstruktor i budowniczy wielu obiektów w Montrealu, m.in. Westmont Square, Les Galeries d’Anjou, Cavendish Mall, Canadian Industry Ltd. Building, Plaza Cote des Neiges, 550 Sherbooke West, Dorchester and Beaver Hall Hill.
Zmarł 26 września 1987 r. w Montrealu, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu w Point Claire.