Różański Wacław

Pseudonim: „Żubr”
Stopień wojskowy: ppor./por.
Komendant Placówki Kielce Zachód
Szef Referatu Uzbrojenia Obwodu Kielce AK
Podczas akcji Burza oficer broni w 4 Pułku Piechoty Legionów
Szef Referatu Uzbrojenia Obwodu Częstochowa AK

Urodził się 05.05.1913 roku w Częstochowie, w rodzinie pracownika kolejowego.
-w 1919 roku wraz z rodzicami przeniósł się z Częstochowy do Kielc, gdzie po ukończeniu szkoły powszechnej, podjął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Mikołaja Reja,
-w 1932 roku zdał maturę i rozpoczął ochotniczą służbę wojskową w4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach,
-w 1933 roku ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych uzyskując stopień plutonowego podchorążego,
-w tym samym roku podjął pracę zawodową w Starachowickich Zakładach Górniczo- Hutniczych, jako urzędnik w dziale broni,
-w 1935 roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Hutniczy Akademii Górniczo – Hutniczej w Krakowie. Podczas studiów utrzymywał się początkowo z pracy W Stacji Doświadczalnej Akademii Górniczej, a od 1938 roku pracował w Zbrojowni nr I w Krakowie, jako konstruktor narzędzi i przyrządów warsztatowych.
-w 1939 roku, w stopniu porucznika bierze udział w kampanii jesiennej, dowodząc plutonem moździerzy w 54 Samodzielnej Kompanii Ciężkich Karabinów Maszynowych na Taczankach, przy 6 dywizji piechoty. Po przegranej bitwie i rozwiązaniu jednostki pod Tomaszowem Lubelskim, 20 września 1939 roku dostał się do niewoli, z której zbiegł,
-po powrocie do Kielc podjął pracę ślusarza w Zakładzie Wagarskim Aleksandra Czerwieńca. W 1944 roku krótko pracował w Parowozowni Kielce – Herbskie jako kreślarz,
-prawdopodobnie już w listopadzie 1939 roku w dzielnicy Kielce Herby powstała grupa konspiracyjna zorganizowana przez zawodowych wojskowych oraz oficerów rezerwy do której przystąpił. Organizacja rozwijała się dynamicznie. Ustalono punkty kontaktowe, gromadzono broń itp.
-prawdopodobnie już na początku 1940 roku grupa przystąpiła do Związku Walki Zbrojnej. Różański został Komendantem Placówki Kielce Zachów (kryptonim „Zalezianka”). Funkcję pełnił do czerwca 1944 r.,
-od czerwca 1942 r. tworzy sieć konspiracyjnych lokali w których naprawiana jest broń,
-w 1943 roku dowodził akcją uwolnienia wywożonych do Niemiec mieszkańców Kielc, na przystanku kolejowym Górki Szczukowskie.
-prawdopodobnie od początku 1943 r. w strukturach komendy obwodu zostaje powołany Referat Uzbrojenia, którego kierownikiem zostaje Różański. Od tej pory organizuje naprawy broni oraz produkcję uzbrojenia w całym obwodzie.
-w 1944 roku wraz z oddziałem opanował Kamieniołom Ślichowice. Zdobyty amonit posłużył do wypełniania granatów – „Niepodległościówek”,
-podczas akcji „Burza” zmobilizowany do 4 Pułku Piechoty Legionów AK. W sztabie pułku pełni funkcję oficera broni. Podlega mu grupa rusznikarzy która jeszcze w konspiracji zajmowała się naprawą broni.
-jesienią 1944 r. awansowany na porucznika.
-po demobilizacji oddziałów (październik 1944 r.?) został szefem Referatu Uzbrojenia Obwodu AK Częstochowa,
-w lutym 1945 roku powrócił do Krakowa, gdzie na zaproszenie prof. Łoskiewicza wznowił studia, pracując równocześnie jako asystent w Katedrze Metalografii i Obróbki Termicznej,
-w 1946 roku obronił pracę magisterską i awansował na starszego asystenta. Adiunktem został w 1954 roku, a docentem w 1958 roku, po wcześniejszej obronie pracy doktorskiej „Wpływ ultradzwięku na nawęglanie stali” (1957r),
-w latach 1958 – 1962 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Metalurgicznego a następnie dziekana w latach 1962-1966,
-17 czerwca 1965 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Nauk Technicznych. Był również zastępca dyrektora Instytutu Metalurgii AGH w latach 1969-73, kierownikiem Zakładu Metalografii w Katedrze Metalorgafii i Obróbki Cieplnej AGH oraz organizatorem i kierownikiem punktów konsultacyjnych w Kielcach (1966) i Końskich (1967).
-w okresie tym ściśle współpracował z Hutą w Ostrowcu Świętokrzyskim a szczególnie z jej Dyrektorem Naczelnym Stanisławem Brodą. W efekcie tej współpracy było zatrudnienie w Hucie wielu absolwentów Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie, którzy po okresie stażu zawodowego awansowali na stanowiska dyrektorów, szefów służb, kierowników wydziałów, specjalistów technologów i specjalistów konstruktorów.
Zmarł w 1994 r.